در این روش، جراح با استفاده از میکروسکوپ و ابزارهای دقیق، با کمترین برش و بدون آسیب به بافت‌های اطراف، فشار دیسک روی ریشه‌های عصبی را کاهش می‌دهد.

در مراحل اولیه آرتروز از روش‌های غیرجراحی مانند دارودرمانی، فیزیوتراپی و تزریق استفاده می‌شود. در مراحل پیشرفته، تعویض مفصل گزینه مناسب‌تری است.

سلول‌درمانی با استفاده از سلول‌های بنیادی می‌تواند روند تخریب مفصل را کند کرده و در بازسازی بافت مفصل نقش موثری داشته باشد.

خیر. در مراحل اولیه با درمان‌های غیرتهاجمی مانند فیزیوتراپی، تزریق استروئید و بلوک عصبی می‌توان درد را کنترل کرد. جراحی فقط در موارد پیشرفته انجام می‌شود.

از درمان‌های محافظه‌کارانه مانند فیزیوتراپی و تزریق گرفته تا بلوک عصبی و در موارد خاص، جراحی دنبالچه انجام می‌شود.

در این روش، جراح با استفاده از پیچ و میله‌های مخصوص (پلاتین)، ستون فقرات را تثبیت کرده و از آسیب بیشتر جلوگیری می‌کند. این روش در شکستگی‌ها، تنگی کانال و بدشکلی‌های ستون فقرات کاربرد دارد.

ما از شاک‌ویو تراپی، فیزیوتراپی، تزریق پلاسما (PRP) و در صورت نیاز، اوزون‌تراپی یا جراحی استفاده می‌کنیم.

در موارد خفیف تا متوسط، اسکولیوز با فیزیوتراپی، بریس و تمرینات اصلاحی درمان می‌شود. در موارد شدید، جراحی لازم است.

در بسیاری از موارد، با تثبیت ستون فقرات، استراحت، بریس و دارو، می‌توان شکستگی را بدون جراحی درمان کرد. اما در موارد بی‌ثبات یا همراه با آسیب عصبی، جراحی لازم است.

این عارضه فشردگی عصب مدیان در مچ است که باعث گزگز، درد و بی‌حسی انگشتان می‌شود. با فیزیوتراپی، تزریق و در نهایت جراحی قابل درمان است.

بله، جراحی با استفاده از تکنیک‌های میکروسکوپی و آندوسکوپیک توسط تیم مجرب جراحان مغز و اعصاب انجام می‌گیرد.

در این جراحی، سطوح آسیب‌دیده مفصل زانو برداشته شده و با پروتزهای خاص جایگزین می‌شود تا حرکت و کیفیت زندگی بهبود یابد.

در کودکان گاهی اصلاحی و غیرجراحی ممکن است، اما در بزرگسالان درمان قطعی معمولاً با جراحی اصلاحی انجام می‌شود.

در صورت آرتروز شدید، تخریب مفصل یا دردهای مداوم که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند، تعویض مفصل ران انجام می‌شود.

بله، این جراحی‌ها با تجهیزات پیشرفته و جراحان فوق تخصص انجام می‌شود و شامل برداشتن تومورها یا اصلاح ناهنجاری‌ها است.

در بیشتر موارد بله. با فیزیوتراپی، دارودرمانی، تزریق اپیدورال یا بلوک عصبی، درد سیاتیک قابل کنترل است.

برای درمان آرتروز، آسیب‌های تاندونی، درد مزمن مفاصل زانو، شانه و لگن بسیار مؤثر است.

در مراحل اولیه با استفاده از بریس، کفی طبی و تمرینات اصلاحی قابل کنترل است. در مراحل پیشرفته، نیاز به جراحی اصلاحی دارد.

تزریق اپیدورال بیشتر برای کاهش التهاب اطراف نخاع انجام می‌شود، در حالی که بلوک عصبی دقیقاً روی عصب مورد نظر انجام شده و اثر هدفمندتری دارد.

در صورتی که درد شدید، بی‌حسی، ضعف عضلانی یا اختلال در کنترل ادرار و مدفوع ایجاد شود، جراحی توصیه می‌شود.